Eerste weken Aruba

Hallo allemaal. Leuk dat je weer op mijn bloglink hebt geklikt om te lezen wat ik nu weer allemaal te melden heb over het wonderschone Aruba en het feit dat ik daar woon :-)

Super-origineel idee. Ik weet!

Ik ben er even drie weken tussenuit geweest, naar Nederland (jwz). Eerste week in Nederland was heel erg wennen en naar mate de tijd vorderde voelde ik me al snel weer echt een Nederlander worden. Echter, na drie weken was het uit met de Hollandse pret en stapte ik weer in het vliegtuig naar Aruba.

Toen ik op een verjaardag was in Nederland stelde iemand mij de zeer specifieke vraag: "wat is nou eigenlijk allemaal anders op Aruba?". Mijn antwoord: "vrijwel alles wat je je kan voorstellen" leek haar nieuwsgierige honger niet te stillen, waarop de vervolgvraag luidde: "Ja, maar wat dan allemaal?". Destijds vond ik het een vrij onnozele vraag, maar het heeft me wel aan het denken gezet.

Jay-Z had de sleutels in de auto laten liggen... maar wel op slot gedaan. XD

Hij had ook heel lief allemaal ballonnen in mijn huis gedaan en slingers opgehangen! Hele appartement ook schoongemaakt. Lief!

Babyleguaan in m'n huis! 

Ik werd de eerste week na aankomst gelijk geconfronteerd met de eerste teamvergadering van mijn nieuwe school. Een verschil met mijn oude school is dat deze school vele male groter is en ik dus best een beetje nerveus werd bij het zien van zoveel nieuwe collega’s. Ik ben al niet zo’n held in grotere groepen, maar als newby al helemaal niet! De dag begon met wat algemene mededelingen en eindigde met een creatieve opdracht: schilder je zelfportret! Ik waande me even weer op de pabo, toen we ook zelfportretten moesten maken.

De rest van de week ben ik elke ochtend op school geweest om mijn klas naar mijn smaak in te richten en ook om de software van mijn smartboard te installeren! Het werkte de ene keer wel, de andere keer niet. Uiteindelijk er achter gekomen dat ik zonder problemen mijn smartboard kan gebruiken, mits ik een specifieke USB-poort gebruik. Gelukkig een oplossing voor het regelmatig falen.

,

Smartboard!! <3

Toen kwam er de eerste schooldag. Ik had gehoopt dat ik niet zo nerveus zou zijn, maar wetende dat ik les mag gaan geven aan 29 leerlingen maakt me toch ietwat nerveus. En met allemaal nieuwe collega’s en een nieuwe school met allemaal eigen regels en maniertjes.. Aiii!

Voor de eerste lesdag heb ik me dan ook maar supergoed voorbereid incluis powerpoint om mezelf voor te stellen en een leuke activiteit voor de kinderen om zichzelf voor te stellen. Een goede voorbereiding is het halve werk, zei een wijze man ooit. Of was het een vrouw?

Langzaamaan komen de eerste kinderen binnendruppelen. Mét ouders. Heel leuk, kennismaken met iedereen. Ik probeer in mijn beste Papiaments iedereen te woord te staan en ondertussen loop ik rond met mijn fotocamera omdat onze school 100 jaar bestaat en dit groots viert! 
“Eh juffrouw, mijn dochter staat niet op de namenlijst”, “oh, foutje geloof ik! Zat ze vorig jaar hier in klas 2?”, “ja”, “nou, dan mag ze bij mij in de klas komen!”. En toen werd een groep van 29 uiteindelijk 30 leerlingen. Vorig jaar had ik de helft!

Juffrouw "Loesiejaanaa" in actie.

Er zitten nog vrij veel ouders in de klas als ik de dag wil beginnen. Gezien er straks een grote opening van het schooljaar is besluit ik ze maar in de klas te houden terwijl ik mijn introductie-powerpoint afspeel en over mezelf vertel. Ik vertel over dat ik hier al een jaar woon, dat ik twee zussen heb, twee moeders, twee vaders, een neefje en nichtje (geluid toen ik de foto liet zien: “aaaaahhhhhhh!!!”), dat ik motor rijd en gitaar speel. De kinderen lijken tevreden, de ouders ook.

Zelfgebakken koekjes gekregen. Zo lief! En lekker!!!!

"Juffrouw voor jou"

De grote opening volgt en de hele school gaat op de foto. Alle leerlingen vormen samen het getal 100, met de leerkrachten er achter. Een leuke manier om het schooljaar direct feestelijk te beginnen. We zijn zelfs op TV geweest! Hoe leuk!

100!

Bij binnenkomst krijgen alle leerlingen een feestmuts en ketting.

De rest van de week leer ik de kinderen van de klas steeds beter kennen en zelfs al hun namen (er zijn vrij veel namen die op elkaar lijken: Jonnik, Jondrik, Jeandrick, Johnnathan). Ik ben superblij met eindelijk airco in mijn klas! Hierdoor heb ik veel meer energie tijdens het lesgeven en ook aan het einde van de dag.

Deze stempels zijn echt THA BOMB! THA BOMDIGGITY!!!

Uiteraard ben ik ook superblij met mijn smartboard en moet ik elke keer lachen als de kinderen onder de indruk zijn. Ik open bijv. Youtube “wooooooooooow”. Zet Word op groot scherm: “wooooooooooooooooow”, open ‘galgje: “wooooooooooooooooooooooow”. Open het boek dat ze zelf voor hun neus hebben digitaal op het scherm: “wooooooooooooow”. Heel leuk en ook goed om mezelf weer uit te dagen om de lessen leuk aan te kleden.

"All About Me" boekje als kennismakingsactiviteit.

Van alle 30 leerlingen gekregen! Dat is me vorig jaar met 15 leerlingen vrijwel nooit gelukt.

Kennelijk heet ik Remon.

"I like to learn about Lucienne", wait what??

Een van mijn goede voornemens voor dit jaar is dat ik meer wil bewegen. Dus kies ik er voor om ongeveer 5 dagen per week een strandwandeling te maken. 

Le Voet et Le Water.

Een ander goed voornemen is meer foto’s maken met mijn digitale spiegelreflex... en laten die twee voornemens nou heel goed met elkaar te combineren zijn! Het spijt me voor het thuisfront, maar Aruba is een prachtig eiland en het is zonde als ik de foto’s niet online zou zetten. Ik zou zeggen: kom zelf langs om er ook van te genieten!

Al met al denk ik dat het een superleuk jaar gaat worden op mijn nieuwe school die niet alleen dichterbij is, maar waar ook de kinderen beter Nederlands spreken en meer gemotiveerd lijken om dingen te willen leren. Superfijn!

Tot schrijfs!
XXX Lucienne

ps. Zo zien de meeste motors op Aruba er uit. Dit model vond ik nog best aardig. Zelfs met akropovic-uitlaat! Maar waarom die achterband zo ver naar achter moet? Zon-de.

Let u ook op de sticker: No fat chicks allowed.

Tripje naar Nederland

Ja, zo na een jaar begonnen de Nederlandkriebels toch weer te komen. Dus besloot ik om een tripje naar Nederland te maken in de prachtige warme zomermaand juli.

Ik vloog op 19 juli met het vliegtuig eerst naar Curaçao (luttele 15 minuutjes). Bij het opstijgen vanuit Aruba kon ik m'n tranen niet binnenhouden. Zucht. Ben ik toch veel teveel gehecht geraakt aan Aruba, ondanks mijn voornemen om hier maar een jaar te blijven.

Na een trip van circa 10u kwam ik aan op Schiphol, waar mijn HELE familie me met banners en ballonnen op stond te wachten. Onee, grapje. Die mensen waren niet mijn familie en kwamen er voor ene Nathan. Vond het al een beetje vreemd dat mijn eigen familie mijn naam niet wist. GRAPJE natuurlijk weer. Ik ging met mijn volle koffers (had er ook eentje mee voor een vriendin) richtig het treinstation en de NS zou de NS niet zijn als er niet even een vertraging en spoorverandering voor m'n mik gegooid zou worden. Enfin, met de volle koffers weer klungelig richting de lift en hoppatee, richting station Hoorn. Daar werd ik opgewacht door mijn moeder, zus en haar liefste kindjes die alweer veel te groot zijn geworden! 

De trip begon daarna met een reunie met collega's uit mijn studententijd, toen ik werkte bij La Place. Heel leuk, maar het leukste was natuurlijk mijn beste vriendin Marjolein weer zien.
Ik bleef ook bij haar slapen, waarna we een leuke dag door Utrecht hebben gebanjerd. Een van de dingen waar ik weer heel erg aan moet wennen in Nederland zijn de vele hoge gebouwen. Utrecht is altijd een van mijn lievelingssteden geweest. Prachtige gebouwen en mooie straatjes.
   

De dagen daarna waren niet zo heel spannend. Beetje overal en nergens heen gesjeesd. Ik heb wat gewinkeld bij de HEMA en ACTION en was echt overdonderd door de hoeveelheid leuke dingen die er hier verkocht worden. Op Aruba is er veel minder keuze, omdat het verschepen van goederen erg duur is. Maar in Nederland is echt een overvloed! Zoveel dingen om uit te kiezen! 
Het weer was zo wispelturig als de pest dus lekker een dagje ergens naar toe was niet echt een optie. 

"Tante Franka?", neeee! :'(

Gelukkig kwam daar in het weekend verandering in en gingen we naar Sprookjes Wonderland! Een soort mini-Efteling, in het pittoreske Enkhuizen. 
Wij kwamen hier vroeger als kind al, maar er zijn veel dingen veranderd sindsdien. Vroeger "moesten we genoegen nemen" met een paar dansende, zingende apen, een sprookjesbos, een trein en speeltuin. Inmiddels zijn er heel veel leuke dingen aan toegevoegd en hebben we een heel leuke dag gehad. Zoals de naam al doet vermoeden loop je echt door een sprookjeswonderland. Perfect dus voor mijn neefje die inmiddels 3 jaar is en overal zijn ogen uitkeek. 

De dagen hierna werd het weer steeds beter. Als ik zo door mijn oude dorpje rondrijd zie ik toch wel heel veel leuke dingen. Met name de grote weilanden vol met schaapjes, koeien, paardjes, en wat al niet meer. Op Aruba is een warm klimaat, waar je vrijwel geen tuinbouw en veeteelt hebt. Ja, er loopt weleens een kudde geiten over de weg, maar dat is het dan ook wel zo'n beetje. 

Ook werd ik weer herenigd met mijn lieve kat. Ik stelde me een soort scene voor waarin ze helemaal hysterisch zou miauwen bij het weerzien, maar helaas bleek het tegenovergestelde waar. Ik zag haar en ze keek op, maar leek zich niet helemaal te herinneren wie ik was. Wel vond ze het leuk om te knuffelen en met name om eten van me te krijgen geloof ik XD

Oja, het verkeer in Nederland. Wat is dat toch ongelooflijk anders dan op Aruba. Om alleen al te beginnen met de snelweg. Heel erg wennen om in de spits te rijden in Amsterdam. Je moet ogen voor en achter hebben. Was even vergeten hoe asociaal Nederlandse mensen ook kunnen rijden. Gelukkig houden ze hier wel aardig van hun gaspedaal intrappen. Dat is op Aruba iets minder van toepassing... :D 

THAT WEATHER THOUGH!! Het heeft ongeveer de helft van mijn vakantie in Nederland geregend. En dat terwijl ik me zo verheugde op veel kilometers maken met mijn motor! Helaas pindakaasch. Gelukkig kon ik de auto lenen van m'n zus en heb ik zo toch veel tripjes naar iedereen en niemand kunnen maken.

En behalve de auto is er natuurlijk ook nog de trein! Ik moest en zou naar grote winkels die er op Aruba niet zijn. IKEA, Primark... Ondertussen mocht ik de mooiste stations aanschouwen.

Station Haarlem

Het grappige aan het maken van zo'n trip is dat je aan het begin denkt: "jemig, ik heb drie weken de tijd. Wat ga ik in vredesnaam allemaal doen?", maar zodra je halverwege bent, dat verandert in: "shit! Ik moet nog afspreken met die, en die, en ik wil daar nog heen, en daarheen! Woaaaaaa!!!"

Toen was er de... GAY PRIDE! Wat een ervaring om mee te maken zeg! Zoooo ongelooflijk druk, maar echt een enorm goede sfeer! Er was ook een boot die de Caribische Eilanden vertegenwoordigde! Zo leuk om te zien.

Veel gehoorde opmerking: "goh, voor iemand die al een jaar op Aruba woont ben je niet zo heel bruin vind ik!". Daar is een hele simpele reden voor. Ten eerste ben ik altijd al lijkbleek geweest. En ten tweede is het op Aruba 365 dagen in het jaar prachtig weer. Dan heb je ook niet zo sterk de behoefte om naar buiten te rennen bij het zien van de eerste zonnestralen. Liever niet zelfs, want vaak vind ik het veel te warm om de hele dag buiten te zijn.

Enfin, verder met mijn to-do-lijst: Afspreken met mijn goede vriend Mark die eigenlijk ook naar Aruba zou komen om te werken, maar helaas niet werd aangenomen, ondanks dat hij in hetzelfde weekend als ik een sollicitatiebrief had verstuurd.
We besloten naar het Rijksmuseum te gaan die net is verbouwd. Wat een ongelooflijk mooi museum.

En natuurlijk als laatste hoogtepunt...... motor rijden.

McKroket!

Een van de dingen die ik onbewust als traditie heb is all by myself eerst veel rondrijden op mijn motor. Naar alle passerende motors even een vinger opsteken (dat is een dingetje in Nederland, op Aruba geven motorrijders elkaar een knikje met het hoofd). Daarna beland ik om de een of andere reden altijd bij de Em See Donalds, dit keer natuurlijk om een McKroket te bestellen.



Verder heb ik ook lekker op terrasjes kunnen zitten in Nederland. Het is voor Nederlanders zo bijzonder als het mooi weer is. Dat als het dan mooi weer is, ze massaal een terrasje pakken met een biertje of wijntje erbij. En dan natuurlijk ook mensen kijken. Want wat is er mooier dan dat? Nou, vrij weinig. En jawel, zelfs in juli is het me gelukt om een chocomel met slagroom te bestellen. Helaas in combinatie met kaassouffles. Mocht je het je afvragen, nee. Dat is absoluut geen lekkere combinatie.

Als klapper op de vuurpijl is het mijn zus eindelijk gelukt om mijn moeder op de motor te krijgen. Ik zal je even uitleggen hoe het zit. Mijn moeder wilde eigenlijk altijd al haar motorrijbewijs halen. Ze begon met het nemen van lessen in haar twintiger jaren. Helaas lukte het haar toen niet. Daarna werd ze moeder, en zag ze het nut er niet meer van in. Echter, toen ze vele jaren later een relatie kreeg met mijn Harley Davidson-liefhebbende stiefvader, begon het toch weer te kriebelen. En jawel, na vallen en opstaan (letterlijk) haalde ze haar rijbewijs toen ze al in de 40 was. Best een stoer wijf zou je zeggen. Nou, dat zeker. Maar toen ik zelf mijn rijbewijs haalde, heb ik haar heel vaak zonder resultaat gevraagd of we een ritje gingen maken samen. Nee, ze zat net zo lekker. Nee, het waaide. Nee, het was te koud. Enfin, elke smoes die ze kon bedenken kwam voorbij.
Tot de laatste zaterdag van mijn vakantie. Ik weet niet hoe, maar het lukte mijn zus om mijn moeder op de motor te krijgen. En toen kon ik wonder boven wonder toch nog een ritje maken met haar en mijn stiefvader.

Me myself and I, mijn stiefvader met jongste zus en op het einde mijn moeder met mijn oudste zus 

Zo blij met mijn prachtige motor.

En toen kwam er alweer een einde aan mijn trip aan Nederland. Al met al is het toch snel gegaan. Ik heb begrepen van veel mensen dat ze mijn blogs leuk vonden om te lezen dus ik zal mijn best doen om met meer regelmaat blogs te schrijven! Nu met deze nieuwe format denk ik wel dat het moet lukken, want ik vind het erg leuk om foto's toe te voegen aan mijn verhaal. Dat gaat hier een stuk makkelijker dan op waarbenjij.nu

Write you later!

XXX
Lucienne <3

A new year, a new school, a new... blog.

Hallo lieve mensen.

Even kort een bericht om te laten weten dat ik een andere format heb gevonden waarbij ik blogs wil gaan uploaden dit jaar.

Waarbenjij.nu is een fijne website, maar ik vind dat je vrij omslachtig te werk moet gaan om gewoon blogs te uploaden en om foto's toe te voegen aan je verhaal. Ook vind ik dat ik niet 'waarbenjij.nu'-waardig meer ben, gezien ik permanent op een plek ben in feite en niet de hele wereld rondreis XD

Dus ik hoop dat ik hier veel lezers mag verwelkomen, want ik heb begrepen dat ze goed in de smaak vallen bij het thuisfront in Nederland! Bedankt voor dat mooie compliment en ik zal mijn best doen om weer iets regelmatiger blogs te schrijven!

-xxx-
Lucienne