LucyLu in Aruba - Laatste weekjes - Sinterklaas en Beach Tennis

Well hellooooooo! Lief dat je mijn blog komt lezen.

De afgelopen dagen ben ik behoorlijk druk geweest met rapporten, dingen regelen voor mijn vertrek en proberen te genieten van het eiland wanneer het kon. Dat lukte onder andere tijdens de intocht van Sinterklaas en het Sexy Beach Tennis Aruba.

De intocht van Sinterklaas was echt heel erg leuk om mee te maken. De Sinterklaas wordt gespeeld door de directeur van mijn oude school. Zoals je kunt zien op de foto maken ze de pieten hier echt pikzwart, en gelukkig wordt daar geen grote discussie van gemaakt.

Sommige Pieten dragen zelfs Ichiban, lipstick for men. Ken je dit fragment niet uit FRIENDS, dan moet je even onderstaande video bekijken.

Op een gegeven moment zag ik zelfs een Piet met kleurlenzen in. Helderblauwe kleurlenzen, I might add. En hij keek een klein kindje aan met zijn ogen wijd open. Doodsangsten. Ik zweer het.

Zo leuk om al die kinderen zo blij te zien. En alle volwassenen met hun smartphones paraat om ALLES, letterlijk ALLES vast te leggen. Maar zoals elke leerkracht weet, de Sinterklaastijd neemt ook veel onrust met zich mee. Kinderen zijn onrustiger dan normaal, druk, ruziemakend, allemaal door de spanning. Want ja, Sinterklaas en zijn pietermannen houden je altijd en overal in de gaten.
Hier op Aruba zijn kinderen echt bang. Heel bang. Ze krijgen zelfs de roe, letterlijk.
Dus leuk kinderfeest joh!!! Hahaha. Lekker oldschool.

Na het Sinterklaasfestijn besloot ik lekker naar het strand te gaan. Naar het witte strand. Met de azuurblauwe zee. Op momenten als dit denk ik direct: "waarom ging ik ook al weer weg hier???", maar ja. Hoewel het natuurlijk heerlijk is, en het nooit went, komt er een moment in je leven dat je prioriteiten gaat stellen.

Zomaar altijd denken dat blonde beenharen geen big deal zijn. 

Omdat ik van Anita een onderwatercamera te leen heb, besloot ik dat het tijd was om deze uit te testen. Er stond alleen echt idioot veel wind. Ook waren er heeeeeeeel veel golven. Oftewel, een stroming waar je niet goed van werd (zeker niet als je verkouden bent). Vasthouden aan de stenen, anders werd je meegesleurd door de stroming.
De vissen konden het ook niet aan, en ketsten zo tegen me kop. Zodoende ontstond bovenstaande foto, hahaha!

Een ander weekend kwam ik bij het snorkelen deze langwerpige trompetvissen (?) tegen. Die beesten zijn zeker een meter lang, en geloof me, je schrikt wel even als zoiets in je buurt komt zwemmen! Steve Irwin flashbacks, iets met "this animal is harmless!", en dan tien seconden later je arm die afgerukt wordt. Zo'n idee. En dan een paar tellen later zwemmen de vissen gewoon weg.

"Who's crazy nooooow?!"

Maar goed. Dat Sinterklaas in het land is, betekent natuurlijk ook dat je daar in de klas iets van terug moet zien. Ik kwam op het idee om zijn stoomboot heel groot te tekenen. 
Ik heb ongeveer 6 jaar terug de Nachtwacht getekend op 6 grote vellen, daarna kinderen verf gegeven, per groepjes een vel verven, en BAM! Gezamenlijk kunstwerk.
Dat wilde ik deze week nog een keer doen, maar dan met de stoomboot van Sinterklaas.

Tadaaaaaaaaah!

Ook zo'n ding dat elke leerkracht volgens mij maakt. "versier een hand!"

Andere knutselopdracht: tekening maken, op de lijnen lijm. Laten drogen. Daarna aluminiumfolie erover en met stift kleuren. De kinderen vinden het zo leuk! Ze zijn zo geconcentreerd aan het werk. Lovin' it! <3

Speaking of art. Bij de Starbucks hingen deze kunstwerken, compleet gemaakt van driftwood. Ik vond het wel heel tof eigenlijk!

Dit beest heb ik daadwerkelijk een keer onder water gezien. Zo eng!!

Afgelopen week was Sexy Beach Tennis Tournament op Aruba. Een week lang beachtenniswedstrijden. De beste beachtennisers van de wereld waren er, om te laten zien hoe goed ze waren. Net als vorig jaar ben ik ook een paar keer gaan kijken. Best heel tof hoor! Respect voor die gasten die vol in het zand duiken om een bal te kaatsen. 

Deze week besloot ik maar om vast mijn auto te koop te zetten. Op Aruba schijnt het traditie te zijn om zo laat mogelijk je auto pas te koop te zetten, omdat mensen het liefst per direct de auto willen hebben. En echt, warempel! Nog geen dag online, en al allemaal mensen die een bod deden of zeiden: "Please can I buy your car, i will pay you 2000 florin deposit tomorrow!!!", like what?? Je hebt mijn auto nog niet eens gezien?? Auto's op Aruba zijn trouwens heel duur. Voor een goede betaal je minstens 5000 gulden. 

Inmiddels is iemand bij mijn auto komen kijken en ze was heel enthousiast! Ze wil alleen een monteur er naar laten kijken (logisch met al die verrotte auto's hier op de weg). Ik maak me daar niet zo'n zorgen om, want de auto is altijd goed onderhouden. Dus, met een beetje mazzel kan ik dat van m'n to-do-list afstrepen deze week.

En dan was dat het wel weer. Komende weken vieren we op school het 100-jarig bestaan, dus we oefenen veel met dansen in de klas (hoe leuk!). Sinterklaas en kerst komt er aan... Nog maar drie weken en dan zit ik in het vliegtuig naar NL. Zo'n vreemd idee!! Maar het voelt goed. 

Gelukkig heb ik m'n videocompilaties nog om terug te kijken, ter herinnering.

Tot schrijfs!
-xxx- Lucienne

Chillen in Le Hamaca

Kerstcadeautjes uitpakken, kinderboekenweek, vogeltjes redden en terug naar NL?!

Hallo allemaal,

Bij deze weer een nieuw weekoverzicht. Excuses voor de vertraging, maar ik voel me sinds zaterdag al niet zo lekker dus vandaar. Vandaag voel ik me eindelijk weer enigszins fit AT LAST.

Afgelopen week hebben we in de klas de kinderboekenweek gevierd. Het was een groot succes. De kinderen waren heel erg enthousiast over alle proefjes die we in de klas hebben gedaan. Zo leuk om te zien! Ik heb een video gemaakt van de hele week. 

In de klas hebben we veel proefjes gedaan. Onder andere deze proef met kleurstoffen. Welke kleur komt er uit in het midden? De kinderen waren supergefascineerd.

Alles wat je nodig hebt is wat cups, kleurstof, water en keukenpapier. En wat je er voor terug krijgt is echt niet normaal. Kinderen waren zoooo blij dat ze mochten roeren in die cup om de kleurstof goed met het water te mengen. Dat zulke kleine dingen ze al zo blij kunnen maken is echt zo leuk. Volwassen worden haalt echt de magie van het leven weg eigenlijk.

Onze belangrijkste proef deze week, was een ei op azijn. Wat gebeurt daar mee? Nou, allereerst gaan er allemaal witte bubbeltjes om het ei zitten. De volgende dag zie je bruin spul drijven aan de bovenkant en een dag of 2 later zie je dat de schil is opgelost. Als je voorzichtig bent, kun je zelfs het ei laten stuiteren. Of dat mijn klas ook gelukt is, zie je aan het einde van de video ;-)

De Skittles-proef werd ook vol fascinatie uitgevoerd. De kinderen keken er naar alsof elk moment eentje kon ontploffen haha. Zo slim als ze waren, draaiden ze (uit zichzelf!) na een poosje het skittlesnoepje om, zodat ook de kleurstof van de bovenkant zich kon mengen met het water. Leuk!

We deden ook een proef met twee ballonnen, twee rietjes en twee touwtjes. De jongens tegen de meisjes, natúúrlijk. Aftellen, knijper loslaten, en zien welke ballon er als eerste finisht. Een potje fanatiek dat de kinderen waren! Echt te gek. Arubaans temperament.

Donderdag kregen wij een schrijfster in de klas van Arubaanse bodem: Liliana van Braamskamp - Erasmus. Een erg aardige, charismatische vrouw! Ze ging rappen en deed interactieve dingen met de kinderen tijdens het voorlezen. Ze vonden het heel leuk om naar haar te luisteren, en ik had het ongetwijfeld ook heel interessant gevonden als ik iets beter Papiaments sprak. Met de nadruk op iéts beter ;-).

Vrijdag de presentatie van alle klassen. "Trek rare kleren aan! Of als je die niet hebt, dan zwart/witte kleren". Vrij veel kinderen hadden de opdracht begrepen :-)  

Klas 1 laat hun weekproject zien. Leerzaam! 

Professor Groovy en Professor Barbie.

Al met al een aardig drukke week! Deze week heb ik na schooltijd mijn vriendin Anita een plezier gedaan. Ze kreeg een jaar geleden, toen ze nog op Aruba woonde, een bericht van haar moeder dat ze voor kerst een leuk pakket zou krijgen. Nou, super! Dus zij wachtte. En wachtte. En wachtte. Maanden gingen er voorbij, maar geen pakketje. PostNL gaf de schuld aan Aruba, Aruba zei dat het pakketje nog op Schiphol was. Anyhoo.

Een jaar later. Een briefje in de bus. Dat het pakketje van Anita opgehaald kon worden. EEN JAAR LATER! Dus ik proberen dat pakje mee te krijgen, wat lukte. Eenmaal thuis zag ik dat er heel veel cadeautjes in zaten. "Wil je dat ik het open maak?", "Ja, doe maar". Dus nou, vol schuldgevoel zat ik daar. De pakjes open te maken.

Een van de pakjes deed me deugd: een onderwatercamera!! Die mag ik gebruiken tot ik terug naar Nederland ga. De mijne is namelijk dood verklaard door Pricemart. Geld teruggekregen. Het scherm was zogenaamd beschadigd door het water, maar iets zegt me dat de reparateur daar schuldig aan is. Hij had duidelijk de kier geprobeerd dicht te duwen, maar iets zegt me dat in dat proces het scherm werd vernaggeld. 

Ziehier twee foto's van het tankstation. Of beter, de pomp. "Waarom, Lu!?". Nou, de oplettende kijker heeft gezien dat hier voor 1 liter benzine de prijs van 1,68 gulden betaald dient te worden. Ja, je leest het goed. Voor 50 gulden kan ik bijna 30 liter benzine krijgen. Dus dat is omgerekend nog minder dan een euro voor een liter. Nederlands is echt een rotkees met al die belasting en accijns. 

Na een drukke schoolweek besloot ik dat het tijd was om het even rustig aan te doen. Niet wetende dat ik dat weekend moeder zou worden. Nee, niet ongewenst zwanger (niet dat ik weet tenminste). Een vogeltje. Een heel klein vogeltje. Kijk nou hoe CUTE!

Deze meneer was vermoedelijk met zijn broer het nest uitgevlogen, maar dit is niet helemaal goed gegaan, en vervolgens zaten ze piepend om zich heen te kijken. 
Zodra ik in de buurt kwam, kwamen papa en mama Vogel snel om me heen vliegen. "LAAT ONZE KINDEREN MET RUST SLOME!!!!", beeldde ik me in dat ze getjirpt móeten hebben. 

Na een tijdje rondkijken in alle bomen om me heen, merkte ik dit nestje op. Hier zaten echter al twee vogeltjes in, een stukje jonger dan Kwek en Kwak die ik eerder vond.
Niet helemaal vastberaden over welke stap ik nu moest nemen, besloot ik maar dat ik Moeder Natuur haar werk moest laten doen. Een dag later waren Kwik en Kwak spoorloos, dus dat zit wel snor denk ik.

En dan nu het belangrijkste onderwerp van deze blogpost. Mijn vertrek naar Nederland.
"Maak je het jaar niet af!?", hoor ik je vragen. "Waarom zou je het Bounty-eiland om willen ruilen voor Nederland!??". Nou, dat zal ik je even uit gaan leggen.

Vorig jaar Aruba was voor mij een heel leerzaam jaar. Leerzaam, omdat ik veel over mezelf heb geleerd maar ook over wie ik ben als lerares. Het was een zwaar jaar in San Nicolas. Mijn zelfvertrouwen als leerkracht is aardig beschadigd geraakt daar. Een klas met kinderen die niet willen leren, maar elke dag ruzie met elkaar maken en heel slecht Nederlands spraken. Na dit jaar kon ik twee dingen doen: een andere school uitproberen, of terug naar NL.
Ik wilde per sé een nieuwe klas proberen. Terugkeer naar Nederland zou echter betekenen dat ik zeer waarschijnlijk weer in de horeca zou belanden. Dus: nog een jaar Aruba, lesgeven op een nieuwe school.

De eerste weken terug op Aruba waren vreemd. Mijn goede vriendin Anita was er niet meer (terug naar NL). Mijn relatie met Jay-Z bevond zich op losse schroeven (om redenen die ik niet via social media bekend zal maken).
Echter. Mijn nieuwe klas was echt te gek. Helemaal geweldig. Ja, 30 leerlingen. Maar zoveel leuker om aan les te geven en bovendien een klas met airco en een smartboard!! Dat is als de gouden pot vinden onder aan de regenboog. In Aruba mag je echt in je handen knijpen als je dat treft. En ook nog kinderen zonder extreme gedragsproblemen. JACKPOT.

Maar. Ondanks dat ik qua school de jackpot had gewonnen (met een fijne directrice en leuke collega's), voelde ik me heel erg eenzaam op Aruba. Ik sliep elke nacht slecht (werd meerdere keren per nacht wakker). Ik had geen honger. Ben best wat afgevallen sinds ik terug ben. Er was ook veel aangekomen vorig jaar met al die cocktails en frisdranken, maar desalniettemin: dat ik niet gelukkig was, werd me wel duidelijk.

Na veel wikken en wegen besloot ik te solliciteren naar banen in Nederland. Er van uitgaande dat het zeer waarschijnlijk toch niets zou worden. Maar... het werd wel wat. Een school toonde interesse! En wilde zelfs via Skype of Facetime het sollicitatiegesprek met me houden.

Dus zo geschiede. Twee weken geleden zat ik om half 7 's ochtends helemaal opgetut voor m'n iPad, geïnstalleerd zoals op bovenstaande foto. Stiekem een paar post-its op tafel geplakt met belangrijke woorden, die ik waarschijnlijk wel kon onthouden, maar toch. Niemand die het zou zien.

Gesprek gehad, en diezelfde avond hoorde ik nog: Lucienne, je stak er met kop en schouders bovenuit. Je hebt je heel sterk gepresenteerd! Vanaf januari mag je op onze school komen werken. 

Dus. Vanaf januari ben ik een fulltime leerkracht voor een groep 7 in Assendelft, en wie weet is er na dit schooljaar nog wel een plekje voor me vrij. 

Ik voel me een klein beetje als dit vogeltje. Niet zeker wat het leven me te bieden heeft, maar ik heb de keuze gemaakt om deze kans te grijpen en een half jaar les te geven in Nederland. Wie weet wat er daarna volgt?

Deze week hebben mijn collega's gehoord dat ik vertrek en ik heb officieel ontslag genomen bij SKOA. Mijn ticket is geboekt. Op 16 december vlieg ik weg van dit fantastische eiland. Wie weet of ik in de toekomst nog terugkeer, maar voor nu is het beter om het eiland te verlaten en te kijken hoe het me elders vergaat. 

Tot die tijd geniet ik nog met volle teugen van dit prachtige eiland en haar prachtige natuur. De azuurblauwe zee verveelt zeer zeker niet. 
In het weekend werd ik verkouden, inclusief keelpijn. Mij werd aangeraden naar het strand te gaan. "De warme lucht en het zoute water zijn goed voor je". Joe. 

Dillo en Kamillo.

Selfie met Anita's onderwatercamera. Een heel fijn cameraatje, als ik zo fraai mag zijn om die mening erover te vellen.

Het strandbezoek heeft mijn verkoudheid niet doen verdwijnen helaas. In tegendeel. Op maandag werd de verkoudheid hardcore en kon ik ook niet normaal meer praten. Dus ziekgemeld. Dinsdag naar de SVb (soort ARBO). Daar 2,5u gewacht in de koude airco voor een gesprekje van een minuut. "Kun je vrijdag weer werken denk je?", "Dat hoop ik wel ja", "Okee, dan schrijf ik dat op. Fijne dag nog en beterschap.".
Joedoeiiiii.

Nou, tot dusver mijn update. Deze week dus veel thuiszitten en proberen m'n laatste weekjes op Aruba goed te laten verlopen. De beslissing om naar Nederland te gaan heeft een last van mijn schouders gehaald, en ik merk dat het contact met de meiden om me heen nu veel makkelijker loopt. Dus die laatste weekjes gaan zeker wel goed komen.

Tot schrijfs!
-XXX- Lucienne

Juffrouw... eh... Professor Lucienne.

Inbreken in mijn eigen huis!

Hallo allemaal!

Deze week weer een bijzondere week achter de rug. Onder andere mijn auto die de geest leek te geven, oneindig veel regen, Halloween en inbreken in mijn eigen huis!

De zondag begon met een lekker grijze lucht. Ik had m'n plannen om te gaan snorkelen vast vaarwel gezegd. Het heeft de hele dag gekletterd. Heel bijzonder wel, gezien het bijna nooit regent op Aruba, maar áls het dan regent, het vaak na een kwartiertje wel klaar is. Dit keer ging die vlieger niet op! De hele dag regen, donder, trillende vloer, the whole shabang.

De lucht was aardig bewolkt zoals je ziet. Ik heb de hele dag maar binnen gezeten en ondertussen genoten van het spektakel. Blijf regen toch wel interessant vinden, al helemaal als het ook dondert en flitst.

Ik stond er bij en, én!!! Ik keek er naar.

Die avond werd het schemerig en vanuit m'n ooghoek zag ik een prachtige zonsondergang ontstaan (oja joh?). Dus ik sprong in m'n auto en racete richting de Hooiberg. Eenmaal daar aangekomen was ik helaas net te laat. Bovendien moet je voor de zonsondergang de hele berg beklimmen, wil je het een beetje knap kunnen zien. Daar was het helaas al te laat voor.

De volgende dag bleef het schemerig. Kinderen waren erg onrustig, zoals wel vaker het geval is als het weer onrustig is. Blijf dat toch wel bizar vinden, hoe het weer invloed heeft op kinderen. Als kind vond ik het altijd een vrij loze opmerking, als mijn ouders dat zeiden. "Goh, wat zijn jullie druk!! Komt zeker slecht weer aan??" Maar nu als leerkracht kan ik wel beamen dat het waar is.

Enfin. Ik besloot die avond naar het strand te gaan. Ik was niet van plan nóg een mooie zonsondergang aan m'n neus voorbij te laten gaan. Want mooie zonsondergangen, die heb je hier vrijwel nooit ;-) 

Dit is zo'n tof bootje!

Eindelijk gevonden waar ik de witbalans kan aanpassen! Heb de camera slechts 4 jaar inmiddels, je begrijpt hoe blij ik was met deze ontdekking.

High Rise skyline 

Deze vogeltjes zijn ZO TOF!! En check die HUGE pelikaan daar achter.

Leuk wel hoor, die strandtripjes. Maar tot mijn spijt merkte ik dat mijn auto vreemd begon te rijden. Hij reed stotterend. Je zou zeggen: "BETER OWN JE DIE KOPPELING DAN!?", maar die koppeling valt niet te ownen want ik rijd een automaat. NU JIJ WEER!

Ziehier het prachtige motorblok van mijn ietwat stoffige auto. Leer mij Aruba maar kennen. Stof all over the place. Na zelf alle olies te controleren like a boss, en wat vragen over en weer naar mijn stiefvader in NL, besloot ik maar naar de garage te rijden.

De monteur controleerde de cilinders en toen bleek de derde vol te zitten met water!! Hoe dan? Geen idee. Misschien door de regen van zondag? 
De monteurmeneer (nee, dat is inderdaad geen goed Nederlands) spoot het water eruit en daarna "klonk hij weer als een katje", zoals hij het zelf verwoordde. Ik was bang voor een dure reparatie, maar godzijdank was het zo gepiept en rijdt hij inmiddels weer als vanouds.

De rest van de schoolweek ging prima. De kinderboekenweek komt er aan dus de voorbereidingen daarvoor waren in volle gang. Ik heb voor het Kinderen voor Kinderen lied in de Papiamentse versie een video gemaakt! Superhandig voor op het smartboard! 

Het thema voor de kinderboekenweek is "Raar maar waar" en heeft te maken met feitjes over natuur etc. Heel leuk en veelzijdig! Voor de knutselles had ik eindelijk een opdracht bedacht voor die triljoen WC-rollen die ik de hele tijd al aan het sparen ben. Leerkrachten zijn echt hoarders van kosteloos materiaal. Stel je voor dat je het ergens voor kunt gebruiken! Ik tekende een professortje, printte het uit op gekleurd papier, wattenschijfjes erbij voor het haar, en klaar is KEES. Of... klaar is Einstein?

"Kijk juffrouw!"

Zo fijn als iedereen zijn best doet om naar de camera te kijken.

Deze professors hadden stoppeltjes gekregen. Briljant!

En toen was het al weer weekend! Halloweenweekend, welteverstaan. Ik was meegevraagd door wat meiden die ook op mijn appartementencomplex wonen. 

Dus even goed nadenken over wat voor outfit ik aan wilde doen.

Na wat YouTuben trof ik een poppenlook aan, dus die besloot ik na te maken.

Poppetjes kijken altijd een beetje creepy toch?? 

 

Het resultaat viel me niet tegen! Ik vond het wel leuk om voor een andere look te gaan dan "sexy verpleegster", "sexy politievrouw" of "sexy whatever". Natuurlijk droeg ik wel hakken.

Helemaal klaar om een leuke Halloweenavond te hebben, zou je denken! Nou, voordat dat ging lukken moest ik weer even een blunder begaan natuurlijk. "WAT DAN!!!? VERTEL VERTEL!!!". Ja, nou, hier komt 'ie.

Mijn deur heeft een slot zoals je hier boven ziet. Lekker Amerikaans. Je kunt dat dingetje in het midden zo draaien, dat hij automatisch op slot gaat en je dus niet je sleutel nodig hebt. Kun je al raden waar dit heen gaat? Nee? Okee, dan vertel ik verder.

Vastberaden dat ik mijn sleutels vast had, deed ik de deur zoals bovengenoemd op slot. Toen besefte ik me dat ik niet mijn huissleutels in mijn hand had, maar mijn autosleutels! Dat betekende dus dat mijn huissleutels nog binnen lagen!! :'-(

Gelukkig wonen de beheerders op loopafstand, dus samen met Annemayke liep ik er naar toe. Ze zaten lekker buiten in hun tuintje, gelukkig! 

Wij, compleet verkleed voor Halloween, staan voor hun neus en ik leg uit wat er is gebeurd. 

- "... dus ik hoopte dat jullie de redders in nood willen zijn deze avond" 

Ik krijg twee bokchagrijnige blikken naar me toegeworpen. 
"Hebben jullie de mail van Flappieflap nog niet gehad?" 
Flappieflap is niet echt de naam van de eigenaar, maar uit privacyredenen zal ik haar zo noemen. 

- "Nee, we hebben geen mail gehad". 

"Oh, daar staat in dat als je je sleutel kwijtraakt buiten kantooruren en wij je moeten helpen, het je 50 gulden kost. Dit is namelijk privéterrein". 

- "Ehhh, nou mijn sleutel is niet kwijt hoor. Die ligt gewoon in mijn huis. Maar als jullie de reservesleutel geven, dan kunnen we die meenemen en straks weer terug komen brengen? Dan kunnen jullie blijven zitten". 

De beheerders keken elkaar aan en schieten nog net niet in de lach. 

"Ja, dat kost je dan wel 50 gulden". 

- "Okee, dus ik moet wachten tot maandag begrijp ik??", 

"Ja, je kan ook wel een sleutelmaker laten komen maar dan kost het je nog meer". 

- "Nou weet je wat, ik probeer wel in te breken.", 

"Ja, doe dat maar ja".

Dus Annemayke en ik liepen de héle 2 minuten weer terug naar mijn appartement. Ik heb aan de zijkant van m'n huis een raampje met hor. Die hor haalde ik met veel moeite eruit, en vervolgens probeerde ik naar binnen te klimmen. Maar ja, die opstaande rand voelde niet hele comfortabel bij m'n blote benen. Ietwat onhandig wist ik mezelf naar binnen te manoeuvreren. 

De volgende ochtend had ik zoals je ziet pittig blauwe plekken. En allemaal omdat die mensen te beroerd waren om even 5 minuten mee te lopen. 

Ik kan het wel begrijpen dat het vervelend is, als je lekker in je tuintje zit te chillen. Maar ik woon hier al 1,5 jaar en dit is de eerste keer dat dit me overkomt. Het is dus niet zo dat ik elke week iets doms doe.  Ik heb ze niet wakker gemaakt omdat ze lagen te slapen. Ze wonen hier op 2 minuten afstand. Kleine moeite om even mee te lopen dan toch?

Bovendien vind ik dat als je in deze branche wil werken, je je niet als een ambtenaar hoeft te gedragen en je stellig vast moet houden aan je kantooruurtjes. Ik sta nog steeds perplex van hun botte reactie en ga zeker een mail sturen naar Flappieflap. Bespottelijk gedrag. 

Desalniettemin toch een best leuke Halloween-avond gehad hoor. Althans, het klaarmaken dan. Ik begin een omaatje te worden, vind het uitgaan niet zo boeiend meer. Gelijk weer genezen voor de  komende tijd.

Komende week begint de kinderboekenweek! 
Bij het lied van de kinderboekenweek heb ik weer een lied ingestudeerd met de kinderen die we tijdens de opening gaan dansen, dus met een beetje mazzel wordt dat gefilmd. De rest van de week heb ik geen spannende dingen gepland. Gewoon lesgeven, bijles geven, strandwandelingen maken, je kent het wel.

Tot schrijfs!

-xxx- Lucienne