Fijn dat je weer de tijd wilt nemen om mijn weekoverzicht te lezen. De laatste dagen ben ik bezig met voorbereidingen voor mijn vertrek, rapporten afronden, de show van onze school voorbereiden, de kinderen vertellen dat ik vertrek en natuurlijk Sinterklaas vieren!
Inmiddels begint de tijd aardig te tikken en realiseer ik me elke dag meer dat mijn tijd op Aruba niet lang meer duurt. Die realisatie zorgt er natuurlijk voor dat ik in een soort rollercoaster van emoties zit. Aan de ene kant verheug ik me heel erg op weer terug zijn in NL om familie en vrienden weer te zien, maar aan de andere kant besef ik me dat Aruba ook echt een plekje in mijn hart heeft gekregen en dat ik het heel erg ga missen.
Ik had vorige week een kijkster gehad voor mijn auto. De eerste keer dat ze kwam kijken was ze onwijs enthousiast, maar een paar dagen later kwam een monteur kijken en die vond het uiterlijk van de auto niet zo mooi en daardoor de vraagprijs te hoog. Enfin, paar dagen later koos zij er voor om het niet te doen.
Dus, opnieuw de auto online zetten en contact opnemen met mensen. Via facebook, dus geen idee wat voor mensen je aantreft in reallife. Ik dacht een vrouw van in de 40 te hebben gesproken, maar toen ze kwam kijken bleek het een studente te zijn van 20 ofzo. Dat is even vreemd! Ik hoop dat ik binnenkort de auto verkopen kan. Weer een zorg minder.
Wat ik zo aandoenlijk vind op Aruba, is dat alle rotondes in december worden gedecoreerd. Hier is bijvoorbeeld een rotonde met extreem grote kerstballen. Haha! Hoe leuk is dat! Vrijwel elke rotonde heeft een unieke versiering. Supertof om te zien. Aan dit soort dingen kun je echt merken welke invloed Amerika heeft op het eiland. Kerstmis is hot and happening.
Deze week heb ik de rapportgesprekken gehad. De bedoeling is dan natuurlijk dat je klas er ook representatief uitziet. Niet alleen voor de ouders vind ik dat leuk, maar ook voor mezelf. De werkjes allemaal mooi ophangen. En kinderen die supertrots dan hun eigen werkje aanwijzen en aan hun klasgenootjes uitleggen dat zij dat gemaakt hebben.
De oudergesprekken vond ik best een uitdaging. Voor 30 kinderen kreeg ik 1,5u de tijd. Oftewel, drie minuten per ouder. Normaal is 10 minuten. 3 minuten!? HOE DAN!?
Voordat de gesprekken plaats konden vinden vertelde mijn directrice me echter dat ze het gepast zou vinden als ik dan ook meteen de ouders zou vertellen over mijn vertrek en dat de nieuwe juffrouw ook bij de gesprekken zou zitten. "SHIT!", dacht ik. Eigenlijk wilde ik namelijk Sinterklaas afwachten, en daarna pas de kinderen vertellen dat ik weg zou gaan.
Dus donderdagochtend het moment wat ik nog uit wilde stellen. "Luister jongens en meisjes, ik moet jullie iets vertellen, ik ga in december weer terug naar Nederland en daarna krijgen jullie een nieuwe juffrouw". "NEEEEEEEEEEEEEE!! NOOOOOOOOOOO!!! JUFFROUW WHYYYYYYY!". Op dat moment brak er iets in mij en kwam opeens alle stress van de laatste tijd vrij en begon ik me een partij te huilen joh! Ook kinderen in de klas moesten huilen. Echt een heel emotioneel moment. Heel moeilijk, maar nu ik het verteld heb voel ik me wel veel vrijer om grapjes te maken en gewoon echt te genieten van de tijd die ik nog met deze kindjes heb. Ik krijg ook veel knuffels sindsdien haha! En tekeningen.
Terug naar de ouderavond. Zoals het Arubanen betaamt kwamen veel ouders op een compleet ander tijdstip dan ik ze had uitgenodigd. Snel het rapport doornemen, eventuele vragen antwoorden, en uitleggen dat ik wegga in december en Annemayke mijn plek overneemt. Vrij veel ouders vertelden me dat hun kind erg verdrietig was of zelfs moesten huilen dat ik wegga. Zo sneu om te horen! Nooit gedacht dat de kinderen zo gehecht aan me waren geraakt.
Het eindresultaat van ons gezamenlijke kunstwerk. Tekening gemaakt door moi, geverfd door de leerlingen. Gelijk de Sinterklaassfeer te pakken. Maar ja, dit kunnen de kinderen natuurlijk niet meenemen naar huis. Dus nog even een knutselopdracht voor de kinderen zelf.
Dat vlechten was nog een flinke uitdaging voor de kinderen! De stroken werden mede-mogelijk gemaakt door mijn stiefmoeder, die zo lief was om vorig jaar allemaal knutselspullen te scoren bij de Aa-Cee-Tion.
Op vrijdag mochten de kinderen een Sinterklaas-shirt aantrekken. Hoe leuk! Op dit shirt een Sinterklaas met zonnebril! Hahaha! En die lach van dit kereltje, heerlijk toch.
Dit meidje speelde verstoppertje achter haar kunstwerk. Op haar shirt staat 'bon bini Sinterklaas', wat betekent 'welkom Sinterklaas'. Zo schattig! En palmboompjes en een Arubaans strand. Zo tof. Eigenlijk had ik dit shirt van haar moeten jatten.... gewoon compleet willekeurig straf geven en zeggen: "VOOR STRAF GEEF JE JE SHIRT AAN MIJ!!!!!". Mehhhh ;-) toch maar niet.
Dit hoofd is toch priceless!? Zwarte Piet kwam naar me toe, en vroeg me welk kind er stout was. Omdat dit jochie nogal een kletskous is, koos ik hem uit. Maar zo te zien maakte Piet niet echt indruk op hem haha.
Pietje met roze wenkbrauwen kwam even de klas binnenstormen terwijl we lekker Happy Hour hadden in de klas.
Na school bleef ik nog achter met een paar kinderen die meedoen met de show die we komende week hebben, ter viering van ons 100-jarig bestaan! Camera neerknallen en foto's maken maar!
Er kwamen steeds meer kinderen bij! Haha. Het zijn zulke schatjes.
Voor de show hadden we afgelopen zondag een koffiemorgen om geld op te brengen voor het maken van de show. Sint en piet waren ook van de partij! En hier zijn kinderen echt zo gespannen om in de buurt te komen van ze! Ze geloven ook echt dat hij een boeman is die ze daadwerkelijk mee naar Spanje gaat nemen, als ze stout zijn.
Deze piet is op de hoogte van de laatste trends met zijn ombre lips!
Goed, voorlopig ga ik nog zo veel mogelijk genieten van de stranden hier en zal ik mezelf zoveel mogelijk voorbereiden op mijn terugreis naar Nederland. Komende week is mijn laatste volledige week. HOE RAAR!? Uitschrijven bij de gemeente, verzekeringen opzeggen, dat soort ongein, hopelijk een definitieve koper vinden voor mijn auto.
Ik hoop dat de zon zich wat meer gaat laten zien de komende dagen en ik nog regelmatig naar het strand kan. Zoveel mogelijk zonnestraaltjes pakken voordat ik het typische winterweer van NL ga trotseren.
Tot schrijfs!
-XXX- Lucienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten