Hallo lieve lezer. Welkom bij weer een nieuw weekoverzicht van mijn activiteiten op Aruba. De laatste dagen van de vakantie komen voorbij, de tweede fotoshoot en ein-de-lijk na een lange week weer lesgeven aan m'n lieve klasje.
De oktobervakantie duurde voor mij erg lang. Ik zal je even uitleggen waarom. Ik ben niet zo heel erg gewend aan vakantie, want in mijn puberjaren heb ik altijd bijbaantjes gehad om mijn vakantie mee te vullen. Ook tijdens de studie was dit het geval en na de PABO heb ik alleen maar fulltime gewerkt in de horeca dus veel vakantie heb ik nooit meer gehad.
Dit jaar was mijn eerste 6-weekse zomervakantie sinds mijn 13e geloof ik? Het was een fijne tijd om uit te rusten, maar nu kwam opeens de oktobervakantie al heel snel weer de hoek om kijken! Mijn maatje Anita zit in NL, veel andere meiden vertrokken naar het buitenland, anderen hadden bezoek of geen tijd. Nou. Dan kunnen 10 dagen lang duren.
Bij het programma DNA Onbekend riep ik ook altijd vanachter de computer: "Nou, ik zal me ook maar eens opgeven denk ik..." waarna mijn moeder altijd snauwde: "Nou Lu! Doe eens effe normaal. Natuurlijk is je DNA bekend.", haar felle reactie voedde mijn onderbuikgevoel alleen maar meer...
Daar ik altijd al een vermoeden had, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en mijn moeder eens even aan de tand gevoeld. "Is David Bowie eigenlijk mijn vader!?", en jawel hoor. Weer een mysterie opgelost. Behalve onze uiterlijke overeenkomsten *kuch* is meneer Bowie ook linkshandig. Ik ben de enige in mijn familie. Heel verdacht...
Ook op mijn to-do-lijstje. Kaartjes maken om naar de WC te gaan. Met een klas van 15 kinderen is het nog wel te doen, als ze je komen vragen of ze naar de WC mogen. Maar met een klas van 30 word je er aardig tureluurs van. Dus even een systeem gemaakt zodat ze het lekker zelf kunnen uitvogelen ;-) Evenals een systeem voor de taakverdeling in de klas.
Die zondag zou ik mijn fotoshoot hebben. Ik begon dus een beetje te experimenteren met make-up die misschien leuk zou zijn voor de shoot. Hier draag ik een van mijn MAC-lipsticks en ik ben helemaal VERLIEFD! <3 Ook op dit jurkje ben ik hoteldebotel.
Een wijze les: In witte hakken lijken je voeten altijd bruiner. Andere wijze les: ook als je lang bent kun je best hakken dragen hoor. Je loopt wel het risico om iets vaker nagekeken worden, maar SO BE IT. Be Tall and Be Proud!
Ondanks dat het niet zo heel zonnig was, had ik toch een onwijze drang om te gaan snorkelen. Dit keer koos ik voor Baby Beach. Een strand helemaal in het zuiden van Aruba, die zijn naam dankt aan het tamelijk ondiepe water, geschikt voor kinderen.
Okee, ik geef het toe. Ik ben geïnfecteerd met de selfieziekte.
Dit lijkt net een zeemonster met zijn bek open, klaar om 20 onschuldige visjes op te happen. In tegenstelling tot Boca Catalina zijn hier heel veel verschillende soorten visjes en meer koraal. Veel van dit soort steenconstructies. En gelukkig is het water ook een stuk helderder waardoor de foto's ook iets beter lukken. Het is nog steeds een work in progress though.
Tel de vissen! En zoek de voet! De voet is eigendom van een zekere Louis, een Nederlander met een Go-Pro die sinds dit schooljaar ook werkzaam is op Aruba. In San Nicolaas, waar ik vorig jaar ook werkte op een school.
Deze visjes zijn echt supercool maar heel erg schuw, dus je krijgt ze bijna niet op de foto!
Helaas ontdekte ik laatst dat mijn camera niet zo waterproof is als hij belooft. Het klepje van de batterij heeft een klein kiertje waar heel langzaam water naar binnen sijpelt. Niet iets waar je heel vrolijk van wordt als iets waterproof is. Dus binnenkort even terugbrengen. Jammer. Ik ben echt verslaafd geraakt aan dat ding!
Die zondag had ik met Ruuben afgesproken voor mijn tweede fotoshoot. Met GITAAR!
Ik zat even op hem te wachten, toen twee toeristen al even bij me kwamen gluren. "You play the guitar? That's so awesome! What songs do you play? You play your own songs? Could you play right now? Why not!? Shy? You're doing a photoshoot!!! Oh well. If you want to jam together just stop by Zus-En-Zo-Hotel, we're staying there for zo-en-zo long!"
Ehhh ja. Lief bedoeld maar no thanks. Mevrouwtje hier heeft een aardig gevalletje podiumangst dus no way José dat ik voor twee wildvreemden een liedje ga spelen.
Tijdens de fotoshoot liepen er veel mensen langs en ik zag ze denken: "Hmmmmm, zou dat een bekende artiest zijn?", "Is het Taylor Swift?", "WHO THE HELL WHAT THE HELL IS GOING DOWN!?"
Nou, nee. Ik ben slechts de dochter van een muzikant, die wel liedjes durft te spelen in haar klas, en in haar eigen woonkamer, waar al haar buren haar overigens heel goed kunnen horen dankzij de ultradunne muurtjes. Maar dat hindert niet, zolang er maar niet iemand naast me staat en me aan staart. Dan wil het allemaal best lukken.
Zoals met elke sequel is het altijd maar de vraag of PART TWO het succes van het eerste deel kan evenaren. Ik vind dat de foto's goed zijn gelukt. Ben er heel erg blij mee, net als de foto's van de eerste shoot. Ruuben is een heel getalenteerde fotograaf met veel kennis en ook een goed gevoel voor humor. Af en toe nam hij een foto, keek op zijn schermpje en dan kwam er een geluidje van tevredenheid. "Oh!", "ahhhhhh," "YES!". Hierdoor schoot ik vaak in de lach. Zijn website: www.ruuben.com en alle foto's van de shoots http://www.ruuben.com/luciennekoehoorn
Goed. Toen kwam er de maandag. Eindelijk weer lesgeven! Hoeraaaa! Ik heb die rakkers gemist.
En nu staat het weekend weer voor de deur. Voor komende week staat er niet veel op de planning, dan gewoon same old same old. Op maandag heb ik een studiedag over rekenen, de rest van de week lesgeven en hopelijk krijg ik snel mijn onderwatercamera terug zodat ik eindelijk kan snorkelen en foto's maken bij Mangel Halto. Dat schijnt het onderwaterwalhalla voor snorkelaars te zijn.
Fijn weekend allemaal en tot schrijfs!
-XXX- Lucienne
ps. Er staat ook weer een nieuwe videocompilatie op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=yOrHXc7QC9A
Geen opmerkingen:
Een reactie posten