Oktobervakantie!

Hallo! Wat leuk dat je je nieuwsgierigheid niet kon bedwingen en de tijd wilt nemen om mijn blog te lezen.

Deze week heb ik oktobervakantie. Ik vind het zelf nogal snel na de zomervakantie, maar goed. Ik heb er vrij weinig over te zeggen dus dan maar het beste er van maken!

Op mijn eerste vrije dag valt er in de ochtend vrij veel regen. Even ben ik bang dat net als vorig jaar deze week er alleen maar regen zal vallen. Toen stonden de straten blank! Het was echt verschrikkelijk. Gedwongen om binnen te blijven en serietjes te gaan kijken ofzo, want Aruba is niet gemaakt voor slecht weer. Enige optie is naar de cinema gaan. Mwoah. 
Gelukkig blijkt het van korte duur en is het de rest van de week prachtig weer.

Vreemde bloemetjes die desalniettemin er toch vrij interessant uitzien.

So sad! En grauw!!! Waar is het mooie weer gebleven?

Gelukkig is het de volgende dag supermooi weer. Tijd om naar het strand te gaan!

Zoals je in mijn vorige blog al kon lezen heb ik een onderwatercamera gekocht. Omdat ik vorig weekend plots ziek werd, heb ik er nog niet zoveel van kunnen genieten. Dus deze vakantie leek me perfect om de onderwaterwereld op de gevoelige plaat te zetten.

El Cheapo snorkelset?? Check!

Ik ging naar Boca Catalina. Een mooi, rustig strandje, waar het water zo helder is dat je ook zonder duikbril de visjes prima om je heen kunt zien zwemmen. Deze zebravisjes zijn heel veel te zien. Ze zijn ook heel schattig! Niet opdringerig, maar wel nieuwsgierig.

Ondertussen zwem ik rustig verder en zie een zeester. Net als ik hem op de foto zet komt er plots van links een Amerikaanse photobomber. In eerste instantie schrik ik me kapot, bang dat er een grote vis naast me zwemt. Dat is op zich onmogelijk, maar ja, ik schrok en snapte er geen kloot van in die eerste milliseconde.
Enfin. Meneer grijpt de zeester bij zijn lurven en dat is dat dan. Ik waarschuw hem even dat hij de zeester niet te lang boven het water moet houden, omdat zeesterren na enkele seconden al te droog worden en doodgaan. Meneer de Amerikaan verzekert me dat hij dat al wist. Alrighty then...

Plots kom ik in een soort school van zebravisjes en ze komen steeds dichterbij. Ik vermoed dat ze mij zien als iemand die ze kan beschermen ofzo? Net als visjes die dichtbij haaien gaan zwemmen.

Eenmaal op het droge, komen er wat mensen bij me zitten onder de palapa. Zij gaan het water in en ik zet wat muziek op en lees een boek. Plots zie ik in mijn ooghoek iets flapperen. Ik kijk en zie een supermooie vogel, okergeel met zwart, die een open zak chips heeft opgemerkt en daar eens even zijn snaveltje in duwt. Hij kijkt me ook aan zo van: "What???!"

De dagen erna pak ik mijn rust. Hoewel ik in het begin van de week nog denk: "Shiiiit ik verveel me dood, hoe ga ik deze week ooit overleven", besluit ik maar ervan te genieten dat het weer zoveel beter is dan vorig jaar (toen regende het idioot veel). Ik lig veel in de zon, en lees een boek.

En jahoor. Daar hebben we er weer een. Een kakkerlak. Ik vind die beestjes zo interessant en creepy tegelijk. Die pootjes zijn zo eng! Met al die afzonderlijke haartjes!! Ieeeeeuuw!

Al wekenlang word ik elke dag stipt om 5u in de ochtend wakker. Meestal lukt het wel om daarna nog een uurtje te tukken, maar op dinsdag lukt het me niet. Ik besluit een doel van mijn bucket list af te vinken.  Op naar de Hooiberg, om te ontdekken of de zonsopgang net zo mooi is als de zonsondergang.

Eenmaal boven valt het uitzicht me een beetje tegen. Ik hoopte op mooie roze luchten, maar in plaats daarvan zie ik alleen bewolking. Balen!

Ik loop al naar beneden en plots merk ik dat achter de wolken een paar zonnestralen tevoorschijn komen. What's this!?

De rest van de dag besluit ik te chillen en lekker te lezen in de zon. Fijn om zo vroeg al lekker wakker te zijn. 

In de ochtend heb ik een foto gemaakt van deze auto. Ik moet er een beetje om lachen, omdat op Aruba veel mensen gewoon doorrijden met een deuk als deze. Het schijnt ze niet zoveel te boeien of ze kunnen de reparatie niet betalen. Wat een contrast met Nederland.

Een van de redenen waarom rijden op een motor zóveel beter is. Je kunt dingen tien keer beter zien.

Helaas pindakaasch overkomt mij zelf een ongelukje die middag, Ik wil uit een parkeervak rijden en focus me op het ontwijken van een paal aan de linkerkant van mijn auto. Daarbij lukt het me kennelijk niet om een auto op te merken die plots achter me staat. Ik hoor een toeter, zet mijn auto stil en stap de auto uit om te zien of de andere auto schade heeft. 
De vrouw van de andere auto brabbelt wat in het Papiaments en springt haar auto weer in en rijdt weg. Ik vermoed dat ze een rustig plekje wil zoeken, dus rijd dezelfde kant op. Echter, na twee rondjes rondrijden lijkt ze spoorloos verdwenen. Waarschijnlijk had ze geen verzekering en is ze hem dus gewoon gesmeerd! Lame!!!!

In een vakantie heb je vaak tijd voor klusjes waar je normaal gesproken nooit op zit te wachten. Zoals het vervangen van snaren op je gitaar. Wát een rotklus is dat. Ik ben verbaasd als ik begin met de stalen snaren. "Huh, wat zijn die nieuwe mooi wit??". Yikes! Hoe ranzig waren die snaren wel niet!?

Vandaag wordt er in de ochtend op mijn deur geklopt. Ik vermoed dat het mijn nieuwe buurvrouw is, dus trek snel een broek aan en doe de deur open. Staan er twee onwijs degelijke meisjes voor me neus. 
"Denk je dat het zin heeft om te bidden?", "euh, jawel dat denk ik wel op zich". Ze stelt voor om over een tijdje langs te komen en samen te lezen uit de bijbel. Ondertussen kijkt ze continu naar m'n shirt. Ik zeg haar: "Nou, ik werk op een christelijke basisschool dus ik ken de bijbel wel aardig". Ze gaat akkoord en vertrekt weer. 

Alsof de duvel er mee speelt, komen er in deze vakantie, net als vorig jaar, weer twijfels de hoek om kijken. Ja, Aruba is prachtig en ik heb het super naar mijn zin op mijn nieuwe school. Maar toch voelt het niet alsof ik hier thuis hoor. Ik mis zo erg een grote stad om lekker in te verdwalen. Lekker anoniem rondlopen. Aruba is wat dat betreft een groot dorp. Iedereen kent elkaar eigenlijk wel en behalve mooie natuur heeft het me niet zoveel te bieden. Ik kan maar moeilijk aansluiting vinden met de mensen om me heen. 

Zucht. Gelukkig ben ik inmiddels op de helft van de vakantie. De rest van de week wil ik veel aan het werk voor mijn klas (werkbladen maken voor taal enzo) en heb ik deze week deel 2 van mijn fotoshoot! De shoot met gitaar. Superveel zin in!

Tot schrijfs!
-XXX- Lucienne 


ps. Voor wie nieuwsgierig is: Op YouTube staat een hometour van mijn huis. https://youtu.be/DpYO_yDoXNk