Kerstcadeautjes uitpakken, kinderboekenweek, vogeltjes redden en terug naar NL?!

Hallo allemaal,

Bij deze weer een nieuw weekoverzicht. Excuses voor de vertraging, maar ik voel me sinds zaterdag al niet zo lekker dus vandaar. Vandaag voel ik me eindelijk weer enigszins fit AT LAST.

Afgelopen week hebben we in de klas de kinderboekenweek gevierd. Het was een groot succes. De kinderen waren heel erg enthousiast over alle proefjes die we in de klas hebben gedaan. Zo leuk om te zien! Ik heb een video gemaakt van de hele week. 

In de klas hebben we veel proefjes gedaan. Onder andere deze proef met kleurstoffen. Welke kleur komt er uit in het midden? De kinderen waren supergefascineerd.

Alles wat je nodig hebt is wat cups, kleurstof, water en keukenpapier. En wat je er voor terug krijgt is echt niet normaal. Kinderen waren zoooo blij dat ze mochten roeren in die cup om de kleurstof goed met het water te mengen. Dat zulke kleine dingen ze al zo blij kunnen maken is echt zo leuk. Volwassen worden haalt echt de magie van het leven weg eigenlijk.

Onze belangrijkste proef deze week, was een ei op azijn. Wat gebeurt daar mee? Nou, allereerst gaan er allemaal witte bubbeltjes om het ei zitten. De volgende dag zie je bruin spul drijven aan de bovenkant en een dag of 2 later zie je dat de schil is opgelost. Als je voorzichtig bent, kun je zelfs het ei laten stuiteren. Of dat mijn klas ook gelukt is, zie je aan het einde van de video ;-)

De Skittles-proef werd ook vol fascinatie uitgevoerd. De kinderen keken er naar alsof elk moment eentje kon ontploffen haha. Zo slim als ze waren, draaiden ze (uit zichzelf!) na een poosje het skittlesnoepje om, zodat ook de kleurstof van de bovenkant zich kon mengen met het water. Leuk!

We deden ook een proef met twee ballonnen, twee rietjes en twee touwtjes. De jongens tegen de meisjes, natúúrlijk. Aftellen, knijper loslaten, en zien welke ballon er als eerste finisht. Een potje fanatiek dat de kinderen waren! Echt te gek. Arubaans temperament.

Donderdag kregen wij een schrijfster in de klas van Arubaanse bodem: Liliana van Braamskamp - Erasmus. Een erg aardige, charismatische vrouw! Ze ging rappen en deed interactieve dingen met de kinderen tijdens het voorlezen. Ze vonden het heel leuk om naar haar te luisteren, en ik had het ongetwijfeld ook heel interessant gevonden als ik iets beter Papiaments sprak. Met de nadruk op iéts beter ;-).

Vrijdag de presentatie van alle klassen. "Trek rare kleren aan! Of als je die niet hebt, dan zwart/witte kleren". Vrij veel kinderen hadden de opdracht begrepen :-)  

Klas 1 laat hun weekproject zien. Leerzaam! 

Professor Groovy en Professor Barbie.

Al met al een aardig drukke week! Deze week heb ik na schooltijd mijn vriendin Anita een plezier gedaan. Ze kreeg een jaar geleden, toen ze nog op Aruba woonde, een bericht van haar moeder dat ze voor kerst een leuk pakket zou krijgen. Nou, super! Dus zij wachtte. En wachtte. En wachtte. Maanden gingen er voorbij, maar geen pakketje. PostNL gaf de schuld aan Aruba, Aruba zei dat het pakketje nog op Schiphol was. Anyhoo.

Een jaar later. Een briefje in de bus. Dat het pakketje van Anita opgehaald kon worden. EEN JAAR LATER! Dus ik proberen dat pakje mee te krijgen, wat lukte. Eenmaal thuis zag ik dat er heel veel cadeautjes in zaten. "Wil je dat ik het open maak?", "Ja, doe maar". Dus nou, vol schuldgevoel zat ik daar. De pakjes open te maken.

Een van de pakjes deed me deugd: een onderwatercamera!! Die mag ik gebruiken tot ik terug naar Nederland ga. De mijne is namelijk dood verklaard door Pricemart. Geld teruggekregen. Het scherm was zogenaamd beschadigd door het water, maar iets zegt me dat de reparateur daar schuldig aan is. Hij had duidelijk de kier geprobeerd dicht te duwen, maar iets zegt me dat in dat proces het scherm werd vernaggeld. 

Ziehier twee foto's van het tankstation. Of beter, de pomp. "Waarom, Lu!?". Nou, de oplettende kijker heeft gezien dat hier voor 1 liter benzine de prijs van 1,68 gulden betaald dient te worden. Ja, je leest het goed. Voor 50 gulden kan ik bijna 30 liter benzine krijgen. Dus dat is omgerekend nog minder dan een euro voor een liter. Nederlands is echt een rotkees met al die belasting en accijns. 

Na een drukke schoolweek besloot ik dat het tijd was om het even rustig aan te doen. Niet wetende dat ik dat weekend moeder zou worden. Nee, niet ongewenst zwanger (niet dat ik weet tenminste). Een vogeltje. Een heel klein vogeltje. Kijk nou hoe CUTE!

Deze meneer was vermoedelijk met zijn broer het nest uitgevlogen, maar dit is niet helemaal goed gegaan, en vervolgens zaten ze piepend om zich heen te kijken. 
Zodra ik in de buurt kwam, kwamen papa en mama Vogel snel om me heen vliegen. "LAAT ONZE KINDEREN MET RUST SLOME!!!!", beeldde ik me in dat ze getjirpt móeten hebben. 

Na een tijdje rondkijken in alle bomen om me heen, merkte ik dit nestje op. Hier zaten echter al twee vogeltjes in, een stukje jonger dan Kwek en Kwak die ik eerder vond.
Niet helemaal vastberaden over welke stap ik nu moest nemen, besloot ik maar dat ik Moeder Natuur haar werk moest laten doen. Een dag later waren Kwik en Kwak spoorloos, dus dat zit wel snor denk ik.

En dan nu het belangrijkste onderwerp van deze blogpost. Mijn vertrek naar Nederland.
"Maak je het jaar niet af!?", hoor ik je vragen. "Waarom zou je het Bounty-eiland om willen ruilen voor Nederland!??". Nou, dat zal ik je even uit gaan leggen.

Vorig jaar Aruba was voor mij een heel leerzaam jaar. Leerzaam, omdat ik veel over mezelf heb geleerd maar ook over wie ik ben als lerares. Het was een zwaar jaar in San Nicolas. Mijn zelfvertrouwen als leerkracht is aardig beschadigd geraakt daar. Een klas met kinderen die niet willen leren, maar elke dag ruzie met elkaar maken en heel slecht Nederlands spraken. Na dit jaar kon ik twee dingen doen: een andere school uitproberen, of terug naar NL.
Ik wilde per sé een nieuwe klas proberen. Terugkeer naar Nederland zou echter betekenen dat ik zeer waarschijnlijk weer in de horeca zou belanden. Dus: nog een jaar Aruba, lesgeven op een nieuwe school.

De eerste weken terug op Aruba waren vreemd. Mijn goede vriendin Anita was er niet meer (terug naar NL). Mijn relatie met Jay-Z bevond zich op losse schroeven (om redenen die ik niet via social media bekend zal maken).
Echter. Mijn nieuwe klas was echt te gek. Helemaal geweldig. Ja, 30 leerlingen. Maar zoveel leuker om aan les te geven en bovendien een klas met airco en een smartboard!! Dat is als de gouden pot vinden onder aan de regenboog. In Aruba mag je echt in je handen knijpen als je dat treft. En ook nog kinderen zonder extreme gedragsproblemen. JACKPOT.

Maar. Ondanks dat ik qua school de jackpot had gewonnen (met een fijne directrice en leuke collega's), voelde ik me heel erg eenzaam op Aruba. Ik sliep elke nacht slecht (werd meerdere keren per nacht wakker). Ik had geen honger. Ben best wat afgevallen sinds ik terug ben. Er was ook veel aangekomen vorig jaar met al die cocktails en frisdranken, maar desalniettemin: dat ik niet gelukkig was, werd me wel duidelijk.

Na veel wikken en wegen besloot ik te solliciteren naar banen in Nederland. Er van uitgaande dat het zeer waarschijnlijk toch niets zou worden. Maar... het werd wel wat. Een school toonde interesse! En wilde zelfs via Skype of Facetime het sollicitatiegesprek met me houden.

Dus zo geschiede. Twee weken geleden zat ik om half 7 's ochtends helemaal opgetut voor m'n iPad, geïnstalleerd zoals op bovenstaande foto. Stiekem een paar post-its op tafel geplakt met belangrijke woorden, die ik waarschijnlijk wel kon onthouden, maar toch. Niemand die het zou zien.

Gesprek gehad, en diezelfde avond hoorde ik nog: Lucienne, je stak er met kop en schouders bovenuit. Je hebt je heel sterk gepresenteerd! Vanaf januari mag je op onze school komen werken. 

Dus. Vanaf januari ben ik een fulltime leerkracht voor een groep 7 in Assendelft, en wie weet is er na dit schooljaar nog wel een plekje voor me vrij. 

Ik voel me een klein beetje als dit vogeltje. Niet zeker wat het leven me te bieden heeft, maar ik heb de keuze gemaakt om deze kans te grijpen en een half jaar les te geven in Nederland. Wie weet wat er daarna volgt?

Deze week hebben mijn collega's gehoord dat ik vertrek en ik heb officieel ontslag genomen bij SKOA. Mijn ticket is geboekt. Op 16 december vlieg ik weg van dit fantastische eiland. Wie weet of ik in de toekomst nog terugkeer, maar voor nu is het beter om het eiland te verlaten en te kijken hoe het me elders vergaat. 

Tot die tijd geniet ik nog met volle teugen van dit prachtige eiland en haar prachtige natuur. De azuurblauwe zee verveelt zeer zeker niet. 
In het weekend werd ik verkouden, inclusief keelpijn. Mij werd aangeraden naar het strand te gaan. "De warme lucht en het zoute water zijn goed voor je". Joe. 

Dillo en Kamillo.

Selfie met Anita's onderwatercamera. Een heel fijn cameraatje, als ik zo fraai mag zijn om die mening erover te vellen.

Het strandbezoek heeft mijn verkoudheid niet doen verdwijnen helaas. In tegendeel. Op maandag werd de verkoudheid hardcore en kon ik ook niet normaal meer praten. Dus ziekgemeld. Dinsdag naar de SVb (soort ARBO). Daar 2,5u gewacht in de koude airco voor een gesprekje van een minuut. "Kun je vrijdag weer werken denk je?", "Dat hoop ik wel ja", "Okee, dan schrijf ik dat op. Fijne dag nog en beterschap.".
Joedoeiiiii.

Nou, tot dusver mijn update. Deze week dus veel thuiszitten en proberen m'n laatste weekjes op Aruba goed te laten verlopen. De beslissing om naar Nederland te gaan heeft een last van mijn schouders gehaald, en ik merk dat het contact met de meiden om me heen nu veel makkelijker loopt. Dus die laatste weekjes gaan zeker wel goed komen.

Tot schrijfs!
-XXX- Lucienne

Juffrouw... eh... Professor Lucienne.