Juffrouw Loesiejenneuh is back in business.

Hallo supervette-mega-kicken-awesome lezer! 

Inmiddels sta ik alweer drie weken voor de klas en heb ik m'n draai alweer aardig gevonden. In de klas, maar ook daar buiten. Lees mee!

Vorige keer schreef ik al over dat ik een grotere klas kreeg, en dat ik benieuwd was naar wat voor uitdaging dat zou worden. Eigenlijk vind ik tot nog toe de enige uitdaging om me bij het nakijken door die enorme stapels van 30 schriften heen te wurmen.
De kinderen zijn over het algemeen heel lief en gemotiveerd om te leren. Ik heb een meisje die komt elke keer naar me toe. In eerste instantie denk ik dan dat ze een vraag heeft. "juffrouuuuuuuuw??", "ja?", "Ik wil u iets zeggen.....", "okee?", "I love you, I love you, I love you, with all my heart, I love you, I love you, I love you!". 
De eerste keer dacht ik: "och wat een schatje!", maar zo langzamerhand begint het een beetje stalkerachtige symptomen aan te nemen XD

Mijn voornemen om vaak een strandwandeling te maken begint een beetje minder te worden... 

Maar het heeft wel plaatsgemaakt voor het beklimmen van de Hooiburps. Eh, berg. Hooiberg. Als je mijn blogs al langer leest, weet je dat dit de een-na-hoogste berg van Aruba is met 600-nog-wat treden. 
Van tevoren denk ik vaak: "LET'S DO THIS!!!!", dan halverwege ongeveer: "waaaaaaarooooom ook al weer???", en dan eenmaal op de top: "awwwww YEAH!!!". Het uitzicht is het vaak meer dan waard in elk geval.

Zeker bij zonsondergang.

Zoals je ziet heb ik me ook redelijk goed gehouden aan het voornemen om mijn digitale camera vaker mee te nemen op mijn trips door het eiland. Zo was ik ook vorige week in Oranjestad. De stad van Aruba. Place to be als je wil shoppen....... en om foto's te nemen.

De tram van Aruba.

Victoria's Secret!

Een pleintje met een MAC, converse, birkenstock en high-end parfumerie. En oja, palmbomen.

Pastechilovers Wim-Lex en Maxima.

Op Aruba is de pastechi een bekende snack. Eigenlijk is het een gefrituurde snack met aan de binnenkant kaas, vlees of vis. Ik vind het wel humor en tevens merkwaardig dat Willem-Alexander en Maxima deel uitmaken van het welkomstcomité.

Een ander merkwaardig dingetje is dat de paspoppen hier andere curves hebben dan die in Europa. Waar de Europeesche paspoppen vaak maatje strijkplank hebben, hebben ze hier rustig een cup D en een achterwerk waar Nikki Minaj jaloers op zou zijn. En eigenlijk ook heel logisch, want Arubaanse vrouwen hebben meer curves en over het algemeen ook een maatje meer. Maat 34 vind je niet zo snel in de winkels.

Dan iets anders serieus. Aruba is haar onafhankelijkheid kwijtgeraakt vorige week vrijdag. Er waren flinke rellen in Oranjestad en ook het gebouw van het parlement moest een paar klappen vangen. Ruiten zijn ingegooid en ook vrij veel andere dingen zijn gesloopt. De reden voor het verliezen van de onafhankelijkheid is eigenlijk dat Aruba vrij veel schulden heeft opgelopen door baldadige uitgaven aan bijv. het maken van de tram. Hoe het allemaal precies zit durf ik niet te zeggen, maar ik weet wel dat mensen flink pissig zijn.

Ik vroeg me af waarom er zoveel mensen stonden te kijken naar die twee mannen op de steigers, maar kennelijk is dat heel normaal. Er kijken vrijwel altijd meer mannen toe, dan dat er daadwerkelijk aan het werk zijn.

Op deze brug thank ik altijd my lucky stars dat ik een automaat heb ipv schakel. Die tyfus-hellingproef moet je gemiddeld 5x per minuut doen.

Paar kleine bootjes. Beetje zoals Enkhuizen, je weet.

Het leek me wel leuk om een foto toe te voegen van de parkeerplaats, zodat je een klein idee hebt van het type auto's dat hier rondrijdt. Het is in elk geval heel erg anders dan in Nederland, alleen al omdat je hier eigenlijk amper Europese merken ziet rijden. 

Als je de parkeerplaats afloopt, is het een leguanenwalhalla. Die beesten blijven me intrigeren. Zoals ze heel vredig op een steentje chillen, maar tegelijkertijd je aanstaren met zo'n blik van: "WAT ZOEK JE HIER SODEMIETER EEN EIND HEEN EN HEEL GAUW OW WACHT JE KOMT DICHTERBIJ LAAT IK SNEL EVEN WEGVLUCHTEN TUSSEN AL DEZE STENEN OKEE DOEI".

De curves waar ik het eerder over had. En nee, ik bedoel niet de palmbomen.

Goed, terug naar de klas. Ik ben heel blij dat ik nu eindelijk beter les kan geven. Kinderen lachen vaker om mijn grapjes, ze snappen de lessen beter, doen goed hun best op hun werk (uitzonderingen daar gelaten). 
Ik had vorig jaar een systeem waarbij ik namen op het bord schreef van kinderen die goed hun best deden. Echter, dat gaat makkelijker met een klas van 15. Voor nu heb ik een systeem gemaakt met wasknijpers en een soort poster. Naast extra kleur in de klas vinden de kinderen het ook behoorlijk spannend als ik een knijper op een andere plek hang. 

Nu eens kijken of het voor de lange termijn ook goed werkt...

Terug naar de gebruikelijke beachwalks. Dit is een hutje waar 3x per week onder andere yoga en pilates gegeven wordt. HOE CHILL!?

Lopen met Le Dog en Dayron's hond. XD just kidding. 

Je bent niet in Aruba geweest als je niet minstens een foto hebt met het I <3 Aruba-logo.

Druif Beach.

Zo, en dan nu weekend vieren.

Al met al merk ik dat ik nu iets bewuster leef. Vorig jaar rond deze tijd was alles nog heel nieuw voor me en dan ben je enthousiast over elk dingetje of je verbaast je over dingen die je niet gewend bent. Nu ken ik de cultuur iets beter en heb ik de meeste dingen toch al wel gezien. Zodoende neem ik dus ook steeds vaker mijn camera mee. Bij veel meer dingen denk ik: "oja dat is wel leuk om te delen!".

Ik zit te spelen met het idee om een maandelijkse video-compilatie te maken. Ik maak af en toe kleine filmpjes van wat ik in de klas doe en van bijvoorbeeld hoe het verkeer hier is. Het lijkt me leuk als aandenken en om te delen met vrienden en familie, zodat jullie een beter idee hebben van hoe het leven hier is en natuurlijk stiekem ook om je zo jaloers te maken dat je het eerste-de-beste ticket naar Aruba pakt om samen met mij ervan te genieten ;-)

Tot schrijfs!
-XXX- Lucienne